Semalam, hari khamis. Tiga hari sebelum raya aku buat kelas macam biasa.
Sejak minggu lepas pelajar merengek minta aku batalkan kelas. Nak balik raya katanya. Aku berkeras tetap mahu kelas berjalan seperti biasa. Pelajar kelihatan pasrah.
Aku katakan pada mereka.
"Memang sekarang awak rasa tak seronok sebab kena pergi satu-satunya kelas tiga hari sebelum raya. Tapi, 50 tahun akan datang, awak ada kenangan yang boleh awak cerita pada cucu awak"
"Memang sekarang awak rasa tak seronok sebab kena pergi satu-satunya kelas tiga hari sebelum raya. Tapi, 50 tahun akan datang, awak ada kenangan yang boleh awak cerita pada cucu awak"
Namun, aku tetap jangka ramai yang akan ponteng kelas.
Jangkaan aku meleset, 26 orang dari 29 pelajar hadir. Asalnya 25 orang hadir. Setelah lebih satu jam kelas berjalan, seorang lagi hadir.
Beliau lewat kerana kereta wira "turbo" beliau rosak 1km sebelum tiba di politeknik. Beliau sangkakan kerosakan biasa. Cuba baiki tapi gagal. Kerosakan luar biasa barangkali.
Terus beliau tinggalkan kereta dan berjalan kaki ke kelas. Beliau kelihatan berpeluh dan muka sedikit merah apabila tiba di kelas. Kawan-kawan sekelas tidak sangka beliau akan hadir juga ke kelas. Beliau tidak sebegitu selalunya.
Barangkali beliau hendak ceritakan suatu kenangan kepada cucu beliau 50 tahun akan datang.
No comments:
Post a Comment