Hingga kini, masih ramai (kadang-kala termasuk aku juga) yang berangapan bahawa Inggeris itu bagus, dan Melayu itu tidak.
Kerap-kali aku terbaca tajuk akhbar arus perdana
"Kerepek xxx berjaya menebusi pasaran London"
"Minyak urut yyy digunakan orang London"
"Orang London menyukai minyak wangi zzz"
Walhal, sesetengah produk tempatan yang dijual di London itu tidak pernah aku tahu kewujudannya. Jika aku tahu sekalipun, terkadang sukar untuk mendapatkannya di sesetengah kawasan.
Kenapa tidak sesekali tajuk akhbar berbunyi begini
"Kerepek xxx dimakan setiap hari oleh penduduk Parit Kasan"
"Minyak urut yyy digunakan oleh semua nelayan di Sungai Buaya"
"Orang Kuala Betis menyukai minyak wangi zzz"
Untuk info,
Parit Kasan merupakan satu kampung di Bukit Gambir, Muar.
Sg Buaya merupakan satu kampung di Kuala Dungun.
Kuala Betis merupakan satu kampung di Gua Musang.
Barangkali pengusaha tempatan itu merasakan penduduk pendalaman itu tidak akan membeli produknya; kerana tiada wang atau canggung untuk membeli produk itu. Tapi, belum cuba, belum tahu kan?